108 kilometer is héél ver fietsen

Ik heb laatst wel 108 kilometer gereden. Honderdenacht! En moe dat ik was. En omdat het al zo laat was geworden ben ik eerst maar een pizza gaan eten in Nunspeet om daarna nog de laatste kilometers naar het kampeerterrein te fietsen. Want koken daar was dus geen energie meer voor.

Bron

Ik hoor nu wat gemompel opstijgen uit de commentaarvakjes hieronder. "Hé Paul, maar jij bent toch een beetje een velobikkel? Zo eentje die even op en neer rijdt naar de Cycle Vision. Of een rondje IJsselmeer draait van 365 km? Dan is 108 km toch helemaal niks? Had je slechte benen of zo? Of héle erge pech?"

Ik fietste door Nunspeet als onderdeel van een rondje door Overijssel en Drenthe. Alles bij elkaar was het een tocht van 250 kilometers; perfect voor een dagtripje in de velomobiel. 's Ochtends vroeg weg en na de pizza in Nunspeet nog ruim voor het donker thuis in Dieren. Piece of pizza! Niks bijzonders. Twee vingers in de neus.

Een van de vele bankjes onderweg waardoor je maar met moeite boven de 100 km komt: bij de Kamperzeedijk

Hoe kwam het dat ik toch zo moe was van 108 km fietsen? Nou, Anja en ik gingen een lang weekeinde kamperen. Drie dagen door Overijssel, Drenthe, Flevoland en thuisprovincie Gelderland. En met een goed beladen Snel Explorer (ik denk dat er tussen de 15-20 kg aan elke fiets hangt) schieten we  gewoon niet zo snel op. Geen enkel probleem hoor! Als we lekker doortrappen staat er een snelheid van 19 km p/u op de Cateye Enduro. Gemiddeld kom je dan nog wel wat lager uit.

En dan, ja dan is 108.000 meter op dag twee een hele afstand. We kunnen het, maar je bent wel de hele dag op pad. Inclusief regelmatige lange pauzes bij bankjes met mooi uitzicht en bij ijscowagens.

Zo gauw er iets te zien is én je kunt er ook nog eens op een zonnig terrasje zitten dan vliegen de uren voorbij

Het 'terras' van pizzeria Italia in Nunspeet. M'n eerste biertje had ik al snel op. Dat smaakte na ruim honderd km erg goed

Dag 3: alweer pauze tijdens de korte etappe (70 km) naar huis. Bij Radio Kootwijk zijn we met LOL ook al eens geweest.'T blijft een bijzondere plek

Toen ik op Dag Twee na twee biertjes, één pizza en 108 kilometers het natuurkampeerterrein Nunspeet opfietste, waar het godzijdank niet al te druk was, dacht ik: "Als ik met de Strada onderweg was dan was ik nu al thuis geweest ;-)."  Maar ja..., zo werkt dat niet.

Terwijl ruim honderd kilometer met een 'gewone' vakantiefiets voor mij en Anja al jaren lang een flinke afstand is heb ik in de afgelopen vier jaar voortdurend het gevoel dat ik met mijn velomobiel elke keer nóg iets verder zou kunnen rijden. Als ik een theoretisch stukje over de DCT2016 schrijf doe ik dat niet voor niks. Daar moet een diepere behoefte achter schuil gaan.

Misschien moet ik binnenkort eens gaan werken aan mijn afstandshardheid ;-). En als ik dan door Nunspeet kom weet ik in elk geval waar je een heel behoorlijke pizza kunt krijgen. Om daarna in één ruk door te rijden naar huis. Want dat zijn tenslotte maar 70 kilometertjes. Die twee biertjes moet ik dan wel laten staan...