"Verdorie", dacht ik vandaag, "...het lijkt wel voorjaar!". Of zomer, of najaar. Maar géén winter, het jaargetijde waar ik altijd een warm gevoel bij krijg. Wat is er mooier dan besneeuwde vlaktes, de ijskristallen die glinsteren op de klinkers, en een stralende winterzon met temperaturen riant beneden nul? En dan natuurlijk in mijn mens-verwarmde voertuigje elke dag op pad. Code rood of oranje of niet.
Het moet wel extreem mild geweest zijn de afgelopen maanden want ik zag zelfs geen enkel bericht over schoenverwarming voorbij komen. Ook voor de watjes onder ons is het blijkbaar tropisch genoeg ;-).
Hoe anders was het vorige winter. Tot diep in maart kon ik, diep weggedoken achter mijn schermpje XL, genieten van een ijzige oostenwind. En natuurlijk die heerlijk sneeuwval in februari. Code rood was het en ik fietste als een gelukkige velonaut langs het Apeldoorns kanaal. Eind maart kwam Schwalbe zelfs nog met een speciale Lente band, mét spikes. Dat zegt toch genoeg?
Dat mis ik nu allemaal, en ik ben
niet de enige die klaagt. Ik wou dat ik een toverstokje had om een centimeter of tien verse sneeuw te laten vallen. Maar dat heb ik niet. Ik kan een kaarsje opsteken, ik kan het vurig wensen, maar het weer zal waarschijnlijk niet voor mijn eisen buigen. Of moet ik gewoon nog even blijven hopen?
Wat ik wel kan? Een ijzige noordenwind door dit weblog blazen. Hieronder komen de sneeuwvlokken horizontaal voorbij en is het bitter koud. Mooi hè, en zelfs al ben je een koukleum, kun je er toch van genieten.
Uit eigen voorraad opgewarmd en opnieuw ingevroren, wordt het toch nog een beetje winter op Mooi Geel Is Niet Lelijk.
Het is ongekend zo...
BeantwoordenVerwijderenVandaag korte broek en T-shirt in de fiets heerlijk. Wind is ook weer wat normaler, lekker hoor.
Al had er van mij ook nog wel wat sneeuw mogen liggen met temperaturen onder nul...