Het kan nu elk moment voorbij zijn!

Het is onvermijdelijk, zo langzamerhand moet ik er echt aan geloven. De herfst loopt op z'n laatste benen, Sinterklaas is in 't land, Koning Winter komt er achteraan. De eerste winterse neerslag is al voorspeld ergens tegen het einde van deze week.

Wat ik bedoel is dat de temperaturen 's ochtends vroeg al aardig dalen, het eerste natuurijs is al gesignaleerd, en dat het dus koud is om zes uur 's ochtends... Tijd om de korte fietsbroek aan de inmiddels bladerloze wilgen te hangen en de lange variant uit de kast te halen. 'T kan misschien nog héél even uitgesteld worden maar het is echt onvermijdelijk.

Zelf maakt het me allemaal niet zoveel uit, als ik maar lekker warm in m'n karretje kan zitten. Maar oh oh oh, wat zullen de dames ten kantore het gaan missen. Als ik dan weer eens vlak voor vertrek (al dan niet met opzet ;-) nog even in volledig fietstenue over de afdeling loop stijgt steevast een luid gejoel op. En de begeleidende opmerkingen gaan dan altijd, ik snap er niks van, over mijn blote mannenbenen. Ach, ik gun ze dit verzetje gewoon af en toe. Ik plan het in, ik pas mijn vertrektijd er voor aan.

Heel binnenkort niet meer te zien....

Ik laat al deze aandacht stoïcijns van mij afglijden. Als velomobielrijder ben ik op de openbare weg natuurlijk wel wat gewend. De toeterende auto's, de bijna flauwvallende meisjesfietsers, de jongetjes die stoer "homo..." roepen maar het eigenlijk een rete-coole fiets vinden. Om nog maar te zwijgen over de verkeersdeelnemers die je hardnekkig niet zien.

Voor de dames in Apeldoorn: geniet er nog even van. Het kan nu echt elk moment voorbij zijn!