woensdag 26 februari 2014

Superbenen...

Als ik lees welke snelheden sommige velonauten blijkbaar moeiteloos halen, vallen mij de oordopjes uit de oren. In mijn gele landzeppelin stuur ik aan op een mooie kruissnelheid van zo'n 30-33 kilometers per uur. Fiets ik zo snel dan ben ik tevreden. Gaat het harder dan ben ik heel tevreden en gaat het langzamer dan is het vrijdagmorgen. Zo simpel steekt mijn velomobielwereldje in elkaar.

Maar soms heb je van die dagen. Al vanaf de fietsenstalling voelde ik die tinteling in mijn benen. De belofte van een snelheid die zeker zou komen. Zelfs de eerste honderd meter roffelt S94 al met een stevige vaart over de klinkers.

Ik voel het, dit gaat een heel mooi snel ritje worden. Hebben jullie dat ook wel eens? Dat gevoel van voorspellende snelheid?

There is more to life than increasing its speed (Mahatma Gandhi)

Wat later, als de Autoboulevard van Apeldoorn achter mij verdwijnt weet ik het helemaal zeker. De brughelling van het viaduct over de A50? Oh, ben ik daar al overheen? Niks van gemerkt! Knallen, scheuren... Op de teller verschijnen getallen die ik daar zelden zie. En ik zag dat het goed was! Met nog maar drie kilometer onderweg weet ik nu al dat dit een reistijd van niet meer dan een uur gaat worden. Wie weet een PR!

Het jaagpad langs het Apeldoorns kanaal wordt ineens een jachtterrein waar de jacht op snorfietsers is geopend. Hoezo mij inhalen, als ik al 37 fiets? Dat hoef ik niet te nemen! Oh, snorfietser blijkt ruim boven de 40 uit te komen en is een maatje te groot voor een landzeppelin-die-alleen-vandaag-snel-is.

I travel light. But not at the same speed (Jarod Kintz)

"No worries...", het gaat tenslotte niet om die supersnelheid want superbenen heb ik toch alleen maar op woensdagmiddagen. Maar toch verschijnt er een tevreden grijns op mijn gezicht als ik met rokende banden de finish over rol: 58 minuten, een nieuw PR op deze route.



6 opmerkingen:

  1. Leuk om te lezen, ik heb vandaag precies hetzelfde.

    Dit weekend had ik dat gevoel op de ATB, power van begin tot eind. Toen 2 dagen niet kunnen fietsen en vandaag woon-werk in de Quest ook recordtijden op alle fronten. Voorjaars-anti-moeheid? Heerlijk gevoel in ieder geval en volgens mij is de winter definitief weg.

    Dat het gevoel nog even mag blijven.

    Groet,
    Henk-Jan

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Proficiat met je PR Paul! Binnen het uur, dat is ook mijn doel op de enkele reis, of ik het ooit ga halen? Blijven proberen, het is jouw tenslotte ook gelukt! Enne,.........dit soort dagen heb ik ook wel eens, ook een paar keer lang geleden en toen vielen ze gelukkig samen met een wedstrijddag, en dan win je dus!

    Groeten, Adri.

    BeantwoordenVerwijderen